Άνθρωπος σημαίνει «ἂνω θρώσκω», κοιτώ ψηλά. Η γυναίκα αυτή, λόγω της πολυετούς ασθενείας της, η οποία είχε δαιμονική προέλευση κατά τα λεγόμενα του ίδιου του Χριστού, είχε με τα χρόνια χάσει αυτή την αίσθηση.
Ερμηνεύοντας βαθύτερα τη συγκεκριμένη περικοπή θα λέγαμε ότι κάθε άνθρωπος με τον τρόπο ζωής του μπορεί να χάσει την αναφορά του στον Θεό, υποκύπτοντας στις πιέσεις και τις απαιτήσεις των παθών και των δαιμόνων. Απομακρύνεται από τον Θεό και σύμφωνα με το γνωστό πατερικό λόγιο ο νους που θα απομακρυνθεί από τον Θεό «ἢ κτηνώδης γίνεται ἢ δαιμονιώδης» σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Ενώ πλάστηκε για να ηγεμοβεύει της ψυχής και του σώματος, καταλήγει χειρότερος και από τα ερπετά και τα τετράποδα. Γίνεται όντως συγκύπτων, λησμονώντας τη θεία του καταγωγή.
Υπομένοντας μαρτυρικά την ασθένειά της η συγκύπτουσα, τελικά θεραπεύεται από τον Χριστό μέσα στη Συναγωγή. Δεκαοκτώ χρόνια υπομονής μέσα στη σύναξη της Συναγωγής λήγουν αισίως με την εύρεση της πολυπόθητης υγείας από τον Χριστό. Γι᾽ αυτό, όσα και όποια κι αν είναι τα παραπτώματά μας, οι πτώσεις μας, τα βάσανα, τα τραύματα, οι θλίψεις, οι στεναχώριες και οι συμφορές μας, να μη λησμονούμε ποτέ τη λατρευτική σύναξη. Η θεία Λειτουργία, ως εμπειρία του εκκλησιαστικού σώματος ιάται τα συντρίμματα των ψυχών και των σωμάτων μας. Πάντοτε θα μάς ελεεί ο θεός, παραβλέποντας τα πλήθη των ανομιών μας. Ο χειρότερος σύμβουλος είναι η απελπισία. Υπομονή και επιμονή στην προσευ´χη και τη λατρεία του Θεού, αποτελούν τη σωστή ευλογημένη αντιμετώπιση οποιουδήποτε πειρασμού.
(Από τη Φωνή Κυρίου 2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου