Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή παρατίθεται το περιστατικό της θαυμαστής θεραπείας των δέκα λεπρών από τον Κύριο της δόξης. Δέκα ταλαίπωροι άνθρωποι, ψημένοι στο καμίνι της αρρώστιας και του πόνου, κατακρεουργημένοι όχι τόσο από την ανίατη ασθένεια, αλλά κυρίως από την κοινωνική περιθωριοποίηση κι απόρριψη, στέκονται, όχι στην άκρη του δρόμου απ᾽ όπου θα περνούσε ο Χριστός, αλλά «πόρρωθεν», μακριά, εξ αιτίας του φόβου και της μανίας των ανθρώπων. Κι από κει μακριά «ἦραν φωνήν«, έβαλαν μεγάλη φωνή για να τους ακούσει ο Χριστός μας, να τους προσέξει και τελικά να τους ελεήσει.
Τι σημαίνει το «ἐλέησον ἡμᾶς» που φώναζαν στον Χριστό οι λεπροί; Κάποιοι από τους Πατέρες ερμηνεύουν ότι με το να ζητούν κάτι συγκεκριμένο, ανέθεταν και εμπιστεύονταν τον εαυτό τους στη φιλάνθρωπη προαίρεση του Χριστού για να τους προσφέρει το καλύτερο δυνατό. Αυτός όμως, είναι ο λόγος για τον οποίο εμείς μαθαίνουμε στην Εκκλησία και λέμε «Κύριε ἐλέησον».
Άλλοι Πατέρες πάλι, ερμηνεύουν ότι αυτό που φώναζαν σήμαινε ότι ζητούσαν κάτι από τον Χριστό, χωρίς να μπορούν να το προσδιορίσουν και χωρίς να περιμένουν ή να πολυπιστεύουν σε κάτι μεγάλο και σπουδαίο. Ζητούσαν φωνάζοντας, επειδή δεν είχαν τίποτε να χάσουν. Αντίθετα, το παραμικρό θα ήταν γι᾽ αυτούς κέρδος. Γι᾽ αυτό και ο Χριστός, χωρίς να τους θεραπεύσει πρώτα, τους παραγγέλλει να πάνε στους ιερείς του Ναού του Σολομώντα, οι οποίοι είχαν την αρμοδιότητα να πιστοποιούν την τυχόν θεραπεία από τη λέπρα και να επιτρέπουν την κοινωνική επανένταξη των πρώην ασθενών. Ήθελε με τον τρόπο αυτό να τους αυξήσει την πίστη. Διότι αν εμπιστεύονταν τον λόγο του και πήγαιναν, αυτομάτως θα ξέφευγαν από την κατάσταση της ωφελιμιστικής διεκδίκησης και θα επεδείκνυαν υπακοή. Έτσι έκαναν, γι᾽ αυτό και έλαβαν ως ανταπόδομα τη θαυμαστή θεραπεία.
(Από τη Φωνή Κυρίου 2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου